Kerst op Bali en Yakkum op zn Indonesisch

We hebben het zo druk, dat we een tijd lang niets van ons hebben laten horen. Druk op de Indonesische manier. We raken al erg gewend aan het leven hier en we moeten ook wel, want we hebben maar 6 personen op een dag.
Laten we beginnen met de week voordat het kerst was…
Normaal gaan we op woensdag en vrijdag met het medische team op pad, inclusief Dania de verpleegster. Dania is zwanger en heeft dit verteld aan haar baas. Wegens geld te kort, bezuinigingen in Yakkum moest er iemand ontslagen worden. 1 plus 1 is twee, en het management dacht, dan ontslaan we Dania omdat ze ons geld gaat kosten tijdens haar zwangerschap. Ze is ter plekke ontslagen, kreeg ontslagbrief en dat was het dan. En dat terwijl ze hier 6 jaar heeft gewerkt. Er werd veel over gepraat in Yakkum, maar niemand zegt er echt wat van tegen de directie. Dit is typisch de javaanse cultuur. Een domme actie, want ze is de enige verpleegster, best wel essentieel in een centrum als dit. Er is geen wondverzorging meer, wat betekend dat alle amputatiewonden, decubitus wonden enz niet behandeld kunnen worden. Vrijdag zijn we nog wel met het medische team op pad geweest en hebben we haar stiekem opgehaald van huis. We dachten dat ze afscheid zou nemen en de patiënten zou vertellen dat we voorlopig niet komen. Maar achteraf blijkt dat ze nergens iets vanaf wisten en ze nu dus aan hun lot over gelaten zijn. Heel erg, alle vooruitgang die eerst geboekt was zal nu helemaal verloren gaan. Alle instrumenten die ze die dag gebruikt heeft zijn vies achtergelaten op Yakkum, en we vragen ons af of iemand dit 3 weken later al heeft schoongemaakt.
We hebben onze tas gepakt en klaargemaakt voor 2 weken vakantie. We zien wel wat er na die 2 weken allemaal is gebeurd of veranderd.
Het weekend voor Bali hebben we een mooi hotelletje gepakt in Yogya, want onze vlucht ging pas maandag ochtend. Vrijdagavond natuurlijk weer naar onze vaste Rastaband. De dag erna hebben we mountainbikes gehuurd om de omgeving eens even goed te verkennen. Kaartje mee van de stad, plan is om richting het strand te fietsen, 23 km heen, maar als we er eerder klaar mee zijn keren we gewoon om en gaan weer terug. Eenmaal de stad uit zijn we het platteland in gefietst, tussen de rijstvelden door, veel stops om in te smeren want de zon was hard aan het schijnen. Gegeten bij een familie thuis en uiteindelijk aangekomen bij Samas beach. Helemaal verlaten en allemaal plastic zooi. Wel zonde, niet echt wat we verwacht hadden. Colaatje gedronken en weer terug gegaan. De zon heeft ons uitgeput, samen met het feit dat de terugweg bergopwaarts zou zijn 23 km lang. Het was doorbijten de laatste kilometers, maar zeker de moeite waard. Volledig gesloopt kwamen we weer aan bij ons hotel. Plan was om nog op stap te gaan, maar na het eerste biertje ging het licht al uit! Zondag was echt een zondag, uitslapen, goed gebruik gemaakt van het zwembad, lekker gegeten en verse fruit sapjes gedronken. Op naar Bali!!
Heerlijk zo’n vlucht om 6uur sochtends! 4uur stond onze grote vriend Aris, onze vaste taxichauffeur klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Vlucht van een uurtje en 8uur waren we al op Bali. Taxi genomen naar het Hotel waar de familie verzameld zou worden. Om 1 uur snachts waren we compleet en hebben we een biertje gedaan. Anne-jan dronk hem op in het zwembad, veel te warm ;) Het viel ons meteen op dat Bali wel een heel ander eiland is dan java. Veel toeristischer, we schrokken bijna van alle blote lichamen op straat! Geen minaretten meer die ons elke nacht om 4uur wakker maken. Bali is een hindoeïstisch eiland, waardoor je overal offers ziet. Kleine bakjes met bloemen en iets te eten erin.
1 dagje kutabeach helaas, door gegaan naar Ubud. Wat een appartementen hebben we, verscholen tussen alle rijstvelden, alle rust. De kamers zien er erg luxe uit, Marlou kan zelfs douchen in de openlucht! Hier hebben we kerst gevierd aan het zwembad, met slingers, kerstlichtjes en niet te vergeten zelf geknutselde Kerstmannetjes en sleetjes. Het diner bestond uit chips en salade en iedereen had kadootjes voor elkaar gekocht, die we met onze kerstmuts op uitpakten. Het kerstgevoel is toch anders in zo’n warm land, maar toch super gezellig!
In Ubud hebben we het Monkeyforest bezocht, ze lijken schattig, maar ze springen op je en pakken flesjes af. Ook hebben een koffieplantage bezocht waar we koffie Luwak hebben gedronken, de meest dure koffie op de wereld. De koffiebonen worden door een soort kat opgegeten, uitgepoept en daar wordt de koffie van gemaakt, Mjam mjam. Dit viel niet zo goed bij Mirjam, ze is goed ziek geworden en heeft aantal dagen in haar bed doorgebracht. Gelukkig wel weer beter toen we naar onze volgende bestemming gingen, Nusa lembongan. Rinskje, de zus van Anne-jan was hier eerder geweest en vertelde ons dat er bijna geen winkels waren. Een paar jaar later blijkt dat het al veel toeristischer is, veel meer hotels en zelf pin automaat die bijna klaar voor gebruik is. Ook hier hadden we een huisje met een badkamer in de open lucht, hangmat voor de deur en een zwembad. Een paradijsje vooral om te duiken. Rinskje en Ada hebben gedoken en de rest ging ‘duiken voor mietjes’ zoals Henk het noemde! Maar dit was zeker de moeite waard. Vette nemo’s en zijn vrienden gezien, mooi koraal in alle soorten en kleuren. De kapitein bracht ons ook nog naar de Mangrove, waar de bomen hun wortels over het water heen hebben hangen, super mooi. Oud en nieuw gevierd op het strand, helaas was bijna iedereen ziekjes. We hebben wel super mooi vuurwerk op het strand gezien, ook doordat we aan de overkant het vuurwerk van Bali konden zien. Samen met Anne-jan hebben we nog een klein dansje gepleegd op het strand, Nieuwjaarsduik in ons zwembad en in bedje. Nieuwjaarsdag hebben we eindelijk scooters gehuurd, lang over gepraat en nu eindelijk op een iets minder druk plekje durfden we het wel aan! Met de hele familie zijn we heel het eiland rond gescheurd, bergje op en af, wegen die iets anders zijn dan in Nederland, maar dat maakt het wel leuk. Op Dream beach hebben we heerlijk gegeten, met een super uitzicht! De terugweg was iets lastiger, de Hujan (regen) kwam hard uit de lucht vallen, waardoor we zeiknat regenden. Maar we hebben super genoten van onze tocht! De laatste bestemming was candidasa, waar we in een Ashram verbleven, een soort klooster van het Hindoeisme. Weer een machtig mooie plek aan de zee. Hier hebben we eind van de middag, met hetzelfde uitzicht yoga gedaan. Savonds met alle bewoners van de Ashram op de grond gegeten, een luxe versie van wat we in yakkum eten. Het was ook mogelijk om te helpen met koken en om het schooltje dat op het terrein stond te bekijken. Rinskje en Anne-jan hebben lekkere zwarte rijste pap gemaakt als ontbijt, waarna we bij de klas hebben gekeken.Meester Anne-jan was weer helemaal in zijn element! Buiten hebben we spelletjes met ze gedaan en liedjes gezongen. Leuk om een keer te zien. Ook op candidasa kun je mooi snorkelen, dus we zijn er weer met een bootje op uit geweest. Alleen de zee was hier iets heftiger, veel stroming, maar we hebben wel weer super vette dingen gezien. We waren getuige van de vangst van een meter lange oktopus, uhllll. Je zag hoe hij het nepkrabbetje probeerde te vangen en hij spoot meerdere keren inkt. 4 super grote vissen kwamen voorbij zwemmen, zo groot dat het gewoon eng was! Hele dikke vissen van minstens een meter. De laatste ochtend hier heeft Ada haar skills getoond als Yogalerares, heel de familie deed mee, vet leuk! De vakantie zat er al bijna op en de laatste dag hebben we nog met Anne-jan op Kuta doorgebracht. Shoppen, uiteten en uiteindelijk nog danspasjes gemaakt tussen alle dronken Australiers. Mooie avond en afsluiting van Bali!
Eenmaal teruggekomen op Yakkum bleek er nog helemaal niets veranderd te zijn. Maar iedereen zegt dat er vanaf 1 februari vanalles gaat veranderen, qua programma en team. Maar of we dit geloven is een tweede. Tot die tijd gaat alles op een laag pitje, dus helaas geen huisbezoeken meer en geen nieuwe patiënten meer voor het CP programma. We zijn nu 5 dagen in het centrum en hebben 9 patienten op een dag met 4 therapeuten. We proberen zoveel mogelijk te zwemmen en andere projectjes op te starten om de laatste 3 weken door te komen. Maman de fysio, die nog redelijke kennis heeft, blijft thuis van zijn huisbezoeken om Lily wat bij te leren. Lily is net klaar met haar studie en werkt hier nu 3 maanden, ze heeft totaal geen kennis en we snappen niet zo goed hoe zij hier als fysio aan de slag moet. Gelukkig weet ze dit zelf ook niet. Ook haar engels is niet zo goed. We proberen haar soms dingen uit te leggen waarom we wat doen, maar dit komt totaal niet over. Dit is soms best frustrerend en gaat ten koste van de therapie. Maargoed, we komen de tijd wel door met ons eigen programma. We zijn hard bezig om toerist uit te hangen en gaan nu we meer energie hebben ook door de weeks uit eten en de stad in.
Afgelopen weekend kwam Jorinde langs, ze heeft haar werk hier ook nog even uit kunnen oefenen als therapeut en ook zij keek haar ogen uit. Marlou heeft haar de stad laten zien en savonds hebben we haar kennis laten maken met onze Reggae band. We hebben ook kunnen regelen dat we volgende week een cd van ze krijgen, waardoor we ook in Nederland van ze kunnen blijven genieten! De dag erna vroeg eruit om 4uur in een busje te zitten, op naar het Dieng plateau en een krater. Mooi om te zien, maar wel een beetje lang rijden. Het stonk bij de krater naar Rotte eieren, waardoor Jorinde spontaan over haar nek ging! Na 4uur terugreis waren we gaar en hebben we weer goed gebruikt van ons zwembad. Jorinde voelde zich niet zo fit en is op bed gegaan. Wij hebben na veel twijfelen toch besloten om naar de disco te gaan, in de taxi naar Hugos. Lang over gepraat, en nu eindelijk gaan. Helaas was de poort dicht, waarschijnlijk omdat er een paar weken geleden iemand vermoord is (zei Aris), misschien maar beter dus. Tweede optie, de Liquid. Enige twee blonde reuzen, tussen allemaal aziaten, de meisjes kleden zich nu ineens niet meer zo bedekt en je kon overal naar binnen kijken. We werden aangestaard, maar ondanks dat toch best lekker gedanst! Zondag heerlijk uitgeslapen, gezwommen en gechilld. Lekker weekendje.
Nog 2 en een halve week, de tijd vliegt! Mirjam komt 2 februari rond 13uur aan op Schiphol, weer op Nederlandse bodem. Voor Marlou start haar reis dan in Thailand. Misschien posten we nog een berichtje voor die tijd. Anders zal Marlou deze site nog blijven gebruiken voor de rest van haar reis.